“Tohum gömüp unutan,unutkanlığı ile ormanlar büyüten kuş.”

Vakit duha vakti. Güneş, ağaçların yapraklarından sızarak yere altın tozları serpiyor, sessiz bir huzur hissedilen. Yürüyüş yolu aşina. Ayaklar değil gönül  tanıyor yürüdüğü ,çamurlu ağaçların gökyüzünü perdelediği yolları,aşinalık ordan.

   Kargaları vardır bu yerin,papağanları,sığırcıkları,serçeleri… envai çeşit kedileri.    

   Ağaçları asırlık, görmüş geçirmiş, yolların bilgilerini yüklemiş dallarına,yapraklarına. Bazıları yarım asırlık,bazıları üçyüz senelik abide ağaçlar. Gövdelerinin dibinde kartvizitleri var. Yaşlarını, fizik yapılarını, varsa hikayelerini okuyor merak edenler. Buraların eski sahiplerini, onların padişahlarını görmüş olmalılar. Avlanmaya gelirlermiş buralara, maiyetleri ile birlikte. Şimdi gördüğümüz güzellikler,eski  ihtişamın küçük kırıntıları olmalı.

   Ağaçları, kuşları, özellikle kargaları cihandîde.

   Kargalar vesile olsun bugün meramı dile getirmeye.

   Uzun yaşamıyorlar  ağaçlar gibi onlar kadar şahitlik edemezler lakin  çok geziyorlar, çok görüyorlar. Kendilerince yorumluyorlar, çok da biliyorlar. Onun için mi derler çok gezen mi bilir çok yaşayan mı diye?

   Çabuk öğreniyor, öğrendiklerini diğerlerine aktarıyorlar. Öğrendikleri ile iyi işler yapabildikleri kadar,kötülük de yapıyorlar . Hırsızlık yapıyorlar mesela. Nasreddin hocanın sabununu kapıp kaçanı , haberlere,filmlere konu olan para  hırsızını hatırlayın. Şimdilerde de özellikle İsviçre ve Fransa’da parklarda izmarit toplayıp atıyorlarmış otomata. Bir miktar yiyecek karşılığında. -1-

   Eğitilebiliyor, öğreniyor,alet kullanıyor, bilgi yayıyor ve uyguluyorlar.

   Ayet ve Hadis-i şeriflerde bildirildiği gibi. Onlarda bir ümmet. -2-

   Bu düşünceler ile adımlarken korunun aşina yollarını, oralarda sık görmediğim bir kuş sıçradı dallar arasından. Yabancı , aynı zamanda tanıdık,bilinen kuşlardan esintiler var davranışlarında.

   Kahverenginin içine saklanmış zarif maviler, kanat ucunda siyaha karışıyor . Tepesindeki ince tüyler hafifçe dikilmiş, sanki bir şey söylemek ister gibi bir hali var.

  Alakarga bu. Sıradan bir kuşun, bildiğimiz karganın renkli kardeşi…

  Meşe palamutlarını toprağa gömüp unutan, sonra unutkanlığıyla ormanlar büyüten kuş.  -3-

   İyilikleri küçümsemeden, ufak ufak da olsa yapmaya devam etmeyi anlatır tedailerde.

   İyi işler küçük küçük de olsa muazzam sonuçlara ulaşır. Dünyada ve ahirette getirisi büyük olur. Bir bakarsın minik palamutlar birleşir koca bir meşe ormanı olur.

    Sigara izmariti toplayan kargaları andık ya burada, Ebusuud efendinin hemzamanı şeyh Altıparmak arasında geçtiği anlatılan hikaye ile bitirirelim.

   Şeyhülislâm Ebu’s-Suûd Efendi, bütün dünyayı saran tütün iptilâsı üzerine şu sözleri söylemiş:

Bir acayip bid’at gelmiş cihana,

Aman ha değmesin ehl-i îmana!

Duhân diye isim vermişler ona,

Tütsü verir çıksın diye îmana!

Bazı imamlar nûş edip içerler,

İçip de mihraba niçin geçerler?

Melekler istikrâh edip kaçarlar,

Şikâyet ederler varıp Rahmân’a.

Enbiyâdan hiçbir kimse içmedi,

İçin diye tembih dahî etmedi,

Seleften hiç kimse alıp-satmadı,

Ticareti haramdır bezirgâna...

Kötülüğü, sıhhate zararı henüz yeterince bilinmeyip, hükmü verilmediğinden sigaraya alışmış hem de çok sigara içen bir zat olan Şeyh Altıparmak’ın eline bu manzume ulaşınca, manzumenin yazılı olduğu kâğıdı çevirmiş o da şunu yazmış:

Ey tütüne haramdır diyen ahmak,

Niçin haram olsun bir yeşil yaprak?

Tütünü yetiştirmedi mi bu mukaddes toprak?

Haram olsaydı içer miydi Şeyh Altıparmak!  

Ve bunu özel bir postayla göndermiş.

O gece Şeyh Altıparmak bir rüya görmüş: Rüyasında kıyamet kopmuş, hesaplar görülmüş, Şeyh Altıparmak da cennete girmeye hak kazananlar arasında cennete girmiş. Kendisine yerini göstermişler, mükemmel ikramlar, serirler, koltuklar hazır... Geçmiş oturmuş.

Tiryakilerin canı iki yerde çok sigara istermiş. Biri; çok sıkıntılı anlarda… Diğeri; çok huzurlu anlarda… Altıparmak’ın da cennete varıp oturunca canı sigara istemiş. Hemen cebinden tabakasını çıkarmış, sigarayı sarmış, ağzına götürmüş, fakat yakmak için ateş yok. Etraftaki sormuş:

– Bunu yakacağım, ateş yok mu?

– Yâ Şeyh! Biliyorsun burası cennet, cennette ateş olmaz. Bunu tutuşturmak istiyorsan, bir yol cehenneme gidiver!

O an sigara içme arzusu öyle bastırmış ki, Şeyh Altıparmak elinde sigarası cennetten çıkmış ve cehennemde sigarayı yakıp tekrar cennetin kapısına yönelmiş. Yine o çok özlediği dumanlar içerisinde cennetin kapısına varmış, bakmış ki, kapı kapanmış. Kapıyı vurmuş. İçeriden seslenmişler:

– Kim o?

– Ben Şeyh Altıparmak! Ben cennetlikler arasındayım! Açın kapıyı!

– Ne istiyorsun?

– Yerime geçmek istiyorum.

– Yâ Şeyh eğer cennete girmek istiyorsan, at ağzındaki ateşi, çünkü cennet ateş yeri değildir!

Şeyh Altıparmak bu cevabın sıkıntısı ile kan-ter içerisinde uykusundan uyanmış, hemen abdest almış. Yetmiş defa tövbe secdesine kapanıp,

“Tövbe yâ Rabbi, tövbe yâ Rabbi!”diye istiğfar etmiş, ondan sonra da;

“Hâlda hâldaşım, sinde sindaşım, tarikatta yoldaşım, dünya ve âhirette kardaşım Ebu’s-Suûd Efendi’ye”diye başlayan bir mektup yazmış!

Mektubunda; “Size gönderdiğim berbat-nâmeden dolayı sizden özür diliyor, affınızı istirham ediyorum.” diye bu büyük âlimden bağışlanmasını dilemiş. 

Bu hâdiseden sonra Şeyh Altıparmak bir daha sigara içmediği gibi mürîdanını da sigaradan men etmiş.

1-) https://www.youtube.com/watch?v=YjosTVQJF8s

2-)”Hem yerde hareket eden hiçbir canlı, kanatlarıyla uçan hiçbir kuş türü yoktur ki sizin gibi birer ümmet (toplum) teşkil etmesinler. Biz o kitapta hiçbir şeyi ihmal etmedik. Sonra hepsi Rab’lerinin huzuruna sevk edilip toplanacaklardır.”(Enam, 6/38)

“Karınca ümmetlerden bir ümmettir.” (Müslim, Selam, 148) 

3-)”Allah şüphesiz zerre kadar haksızlık yapmaz, zerre kadar iyilik olsa onu kat kat arttırır ve yapana büyük ecir verir. “(Nisa süresi. 40. Ayet)

Kargalar Ödül Karşılığı Çöp Topluyor: İsveç’in Sıradışı Temizlik Projesi - Kaşifiz