İmtihanı kazananlar,sabredenler.

 Bugün çok kıpırtısız durdu mavi salyangoz.

  Endişelendim.

  Sonra zalimlerin zulmü altında inlerken çoluk çocuk milletler,bir mavi salyangoz için endişelenen gönlümü kınadım.

   Dün, çadırlarının içinde yağmur suyunun oluşturduğu çamur deryasında uyumaya çalışan çocuklar vardı izlediğim videoda. Huzursuz,çırpıntılı  bir uykuydu uyudukları. Ayakları çıplaktı. Gördüğü korkulu rüyadan uyanmak istercesine başını sallarken, ayakları da çamurlu suyu dövüyordu.

   Benimle gezdi o görüntüler. Gözümü kapattığımda karşımdaydılar. Benimle uydular, benimle çalıştılar. Ben mavi salyangoz için endişe ederken de benimle birlikteydiler.

   En büyük gücüm olan dualarımdaydılar.

   İmtihan  dünyası biliriz. Hep dilimizdedir bu iki kelime.Sıkça da kullanırız.

  Dünya”İmtihan dünyası”

  İnsanın,  bir sınav salonu teşbihi ile değerlendirebileceği imtihan dünyasında bütün imtihanların süresi de ömrü kadardır.

  Biliriz.

  Yine de sorular geldiğinde,en zayıf olduğu yerden,şaşırır zorlanırız. Kolay değil o anda doğru cevapları, doğru tepkileri vermek.

Okuduğum bir beyitte,

   “Dünyanın sıkıntıları meşakkatleri çoktur, bitip tükenmez.

    Sevinilecek şeyleri ise sana bayramlar gibi senede (iki defa] gelir. “ diyordu.

    “Medet ya rab” dedirten ne varsa  birbiri ardına dizilir genellikle. Birini atlattım diyemeden diğeri gelir. Kıyıyı döven dalgalar gibi.

     Bunun farkına vardığında , çok güldüm diye ağlamaktan, nihayetinde ağlamak gelir diye de gülmekten korkar olur insan.

  Her bir dalga onu bir adım öteye,bir basamak yukarıya taşımak için vurur kıyılarına. Beraberinde derdi ile birlikte devasını,şifasını getirir.

   Bir de anafikri olur yaşananların. Yaşadıklarının satır aralarından onu bulup içine ,iç aleminde eksik ,bozuk ne varsa çıkarıp,onların yerine yerleştirmesi gerekir kıyıdaki yolcunun.

    İmtihanlar hep islah etmek ,güzelleştirmek,temizlemek, ferahlatmak için gelir.

Mevlana celaleddin Rumi ne güzel anlatır.

    “Sopayla kilime vuranın gayesi, kilimi dövmek değil, tozunu almaktır. Allah sana sıkıntı vermekle tozunu, kirini alır. Niye kederlenirsin?”

    Gazzâlî’ye göre meşakkatlere tahammülün farklı dereceleri var. Katlanmanın zor olduğu başlangıç derecesine tesabbur, katlanmanın kolaylaştığı orta derecesine sabır, nefsânî arzuların tam olarak baskı altına alındığı en yüksek derecesine rızâ diyor.

    Bu hususta İmam Nevevî  de şöyle diyor,

“Sabır, nefsi emredilen şeyleri yapmaya mecbur kılmaktır. Bu da ibâdetlerin meşakkatlerine, belâlara ve günah dışındaki zararlara tahammülle gerçekleşir.”

    Yaşadığı süre boyunca Bakara süresi 155.ayette -1- net bir şekilde belirtildiği gibi, biraz korku, biraz açlık, biraz da mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltme ile imtihan olur insan evladı.

   Başına hoşlanmadığı bir hal geldiğinde kula düşen güzel bir sabırdır. -2-Ancak hayat normal akışında seyrederken sabır dilemek de uygun görülmemiş. Afiyet dilemesi tavsiye edilmiştir.

    Afiyet dinde fitnelerden selamette olmak, bedenin de her türlü kötülük, hastalık ve sıkıntıdan güvende olması anlamındadır. Dinin ve itikadın bid'atlerden, amelin ve ibadetin afetlerden, nefsin şehvetlerden, kalbin heva ve vesveseden ve bedenin hastalıklardan selamet bulması, kurtulması demektir.

   Duaların efdali hangisi diye sorulduğunda, Resulullah efendimiz buyurdu ki:

(Allah’tan af, afiyet ve yakîn [sağlam iman] isteyin. Çünkü imandan sonra, afiyetten büyük nimet yoktur.)

   Nihayetinde, görüp, duyup bir el tutamadığımız bu zulümlerin  de muhakkak güzel bir neticesi ve alınacak ibreti, çıkarılacak dersi vardır.

    Ezaya düçar olanların da, görüp, duyanların da durdukları yere, kendi imkan ve hallerine göre ibreti, dersi, hesabı ve neticesi vardır.

    Rabbimiz af etsin, afiyet nasip etsin.

1-) “Çaresiz sizleri biraz korku, biraz açlık, biraz maldan, candan ve hasılâttan eksiklik ile imtihan edeceğiz, müjdele o sabırlıları” bakara 155.

   2-) Hz. Peygamber, ‘Sabretmek, musibetle karşılaştığın ilk anda gösterdiğin metanetindir’ buyurdu.” (Buharî, Cenâiz 43)