Sarsıldık…

Bugün açık güneşli ve şen bir hava var.

   Fotoğraf şahit.

   Gönüllerdeki endişe bulutları da dağılsın diye duamız.

   Malum,23 Nisan 2025, 24 şevval 1446. Saat, 12.49. Yer,Marmara denizi.  6.2.  İle sarsıldı İstanbul ve çevresi.

   Hepimize geçmiş olsun. Rabbimiz afetinden korusun.

   Gökyüzü bulutlu. Hava serindi o gün.

   Yıkılan bina ve can kaybı yok şükür.

    Korku, endişe çok. İnsanların çoğu sokaklarda.

   Beklenen deprem yaşadığımız mı, yoksa büyüğü arkada mı?

   Uzmanlar iki kısım. Bir kısmı bitti diyor bir kısmı daha büyüğü gelecek diye ısrar ediyor.

   Allah-u allem bissavab.

   Kişinin tabii görüp ,alıştığı,kendi hakkı kabul ettiği her şeyin bir anda kaybolabildiği bir uyarı deprem. Yerin sarsılarak üstündekileri silkelediği.

   Kocaman bir kendine gel mesajı.

   Maddi ve manevi olarak her ne varsa,insanın benim dediği,sırtını dayayarak kendini ifade ettiği, hepsinin  saniyeler içinde yok olup yerlerini yenilerine bıraktığı kırılma noktası.

    Geçip gittiğinde, yola devam ederken hiç bir şey aynı olmaz bir daha. Allah muhafaza etsin.

   Korku içinde kendine gelmiş kendi ile yüzleşmiş , fani dünyaya yan bakıp yönünü baki olana dönmüş olur.

   Ta ki, akıp giden zaman içinde yaşananlar unutulup, gaflet benliği esir alıp, bir daha sarsılıp silkeleninceye kadar.

   Bazen sallanmak diye ifade ediyor ya deprem haberini izleyenlere aktaranlar. Şu kadar kez sallandı diyorlar. Bunlar geliyor aklıma.

Sallanmak bir yana sarsılmak bir yana.

Zelzele,deprem kelimelerinin ifade ettiği,eğlenceli bir oyuncağın bir o yana bir bu yana salınmasından çok daha korkunç,dehşet içeren bir olgu. Sarsılmak  hemde şiddet ile sarsılmak yakışır onun ifade ettiğine.

   Sarsılmak ,silkelenmek ve toparlanmak şeklinde özetlenebilir .

   Bu kez şiddetle sarsıldığında yer yükselen sesi duymadım bir çoğunun aksine.

  Sallanan avizeleri, yere düşen eşyaları görmedim. Seslerini işitmedim.

  Başım dönüyor zannettim. Uzadıkça başımın dönmesi,içimden bu sefer uzun sürdü, bir türlü geçmedi diye düşünerek.

  Biri ucundan tutmuş sarsıyormuşcasına sallanan masaya bakarak bu baş dönmesine benzer sarsıntının dinmesini beklerken, seslensem diye düşündüm İbrahim Ethem misali, kim sallıyor masaları.

   Gaflet bürümüş dimağlara uyanın sarsıntısı bu. Çok yakınım diyor ölüm.

   İbrahim Ethem’e çatıdan seslenene benzer sözcüksüz konuşuyor.

   Soruyor,

   Sizden önce kimlerindi bu haneler ,sizden sonra kimlerin olacak.?

   Çok yakınım benim dediğiniz ne varsa elinizden almaya,ilmek ilmek ördüğünüz hayatlarınızın altını üstüne çevirmeye,evlerinizi başınıza yıkmaya…

   Nerede ölmeden evvel ölenler. ?

   Onlara kolaymıdır bu dağları yerinden oynatan,toprakta derin yarıklar açan, kilometreler boyunca şiddetle hissedilen sarsıntılar. ?

    Böyle sarsıldığında şehir ne yapılacağının provası  yapılır zamanı geldikçe Çök-kapan-tutun diye.

   Sanki kalk,yürü,telaş içinde koş demişler. Sevdiğini kapan sokaklarda. Kimin kucağında can paresi, yanında öbür yarısı,kiminin elinde evlerin sessiz sakini kedi kutusu. Parkın köşesinde bir ak saçlı nine yanında taşıma çantaları içinde dört kedisi.

   Aldık mı mesajı.?

   Diyor ki bazıları, bunlar uyarıdır daha büyükleri gelmeden hazırlanın. Binalarınızı sağlamlaştırın,azığınızı,çantanızı, ilkyardım malzemelerinizi,düdüğünüzü erişebileceğiniz yere koyun.

   Asıl mesaj rotası kaymış ,uyuyanlara. Nasrettin hoca misali karanlıkta kaybettiğinizi,lamba altında aramayın.

   Gözünüzü almasın yalancı ışıklar.

   Agah olun.

   Uyanın,silkinin, Hablullah’a tutunun .-1-

   1-) Hablullah= Allah’ın ipi.

  "Hep birlikte Allah'ın ipine (kitabına, dinine) sımsıkı sarılın. Parçalanıp ayrılmayın. Allah'ın üzerinizdeki nimetini düşünün. Hani siz birbirinize düşmanlar idiniz de O, kalplerinizi birleştirmişti. İşte O'nun (bu) nimeti sayesinde kardeşler olmuştunuz. Yine siz, bir ateş çukurunun tam kenarında iken oradan da sizi O kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle apaçık bildiriyor ki, doğru yola eresiniz." Ali imran. 103. Ayet.